Rafflesia arnoldii

We laten het nette Singapore achter ons en gaan met de nachtbus terug naar Kuala Lumpur. Het plan was om daar gelijk weer een bus naar Cameron Highlands te nemen. 
De nachtbus had zeer comfortabele stoelen met een voetenbank. De stoelen konden bijna helemaal plat en in allerlei standen. We zaten dus helemaal goed!
Ook zaten we met nog maar één andere meneer in deze bus, prive tochtje! 
Onderweg bleek dat de rit erg snel ging.  We waren zo door de emigratie van Singapore en de immigratie van Maleisië. Weer een nieuw visum voor Maleisië erbij, ons paspoort raakt al aardig vol. Binnen vijf minuten was alles geregeld en konden we de bus in om te slapen. We hoopten dat de rit niet al te snel zou gaan omdat we anders midden in de nacht aan zouden komen. 
Om 05:00 uur kwamen we aan in Kuala Lumpur, iets eerder dan gepland. We werden bij het busstation afgezet waar we ook opgestapt waren dus dat was bekend. We zagen daar op een plein tientallen mensen op de grond slapen. Het was er vies en overal lag rotzooi. Na het goed georganiseerde en super schone Singapore was dit weer even wennen. Het is toch wel heerlijk als alles in een land geregeld en schoon is maar dit is de realiteit van Maleisië. 
En wat ben je dan blij dat er 24 uurs mc Donalds bestaan. Om niet tussen de zwervers te hoeven zitten (en het gevoel hebben dat je een potentieel slachtoffer bent) hebben we ons met een kopje thee in de Mc geïnstalleerd. Later kwam daar als ontbijt een egg muffin voor Fernan en pancakes voor Linda bij. Rond 7 uur zijn we naar het busstation gegaan om kaartjes voor de reis naar Cameron Highlands te kopen. 
Om 08:30 ging de bus dus dat was erg makkelijk. We hadden ook dit keer weer een bus met goede stoelen en veel ruimte. Nog even lekker de oogjes dichtgedaan tijdens onze 4,5 durende rit. 
Bij Cameron highlands aangekomen bleek de omgeving prachtig. We reden langs theeplantages die als een lappendeken over de bergen lagen. De weg omhoog naar Cameron was bochtig. Linda was blij dat we er waren want ze begon al misselijk te worden. 
Snel een hotel gezocht en besloten om de rest van de dag door te brengen op een terrasje in de zon. Dit onder het genot van een drankje en een Naan met knoflook. 
We waren van plan om de volgende dag zelfstandig de theeplantages en de aardbeienfarm te bezoeken omdat we het meestal leuker vinden om dit zelf te doen. 
Maar in Cameron Highlands groeit de grootste bloem ter wereld. Deze bloem is zeldzaam en bloeit maar zeven dagen per twee jaar. 
Precies nu wij hier zijn staat de bloem in bloei. Dat wilden wij natuurlijk graag zien. Je moet weten waar de bloem groeit en zelfstandig deze bloem bekijken is dus niet mogelijk. We besloten een excursie voor de volgende dag te boeken. 

Woensdag 18 januari 2012

Om 08:45 werden we met een 4x4 opgehaald. We moesten eerst één uur rijden. Daarna zouden we een trekking van in totaal 2 uur en 45 min doen waarbij we de bloem zouden zien. 
We hadden al gehoord dat we goede schoenen aan moesten omdat het erg glad kon worden. 
Bij ons in het groepje zat een Nederlandse meneer van in de 70 jaar oud. Deze meneer dacht dat er een simpele wandeling om het programma stond om de bloem te bekijken en had dus ook sandalen aan. 
De klim naar de bloem begon eerst redelijk stijl omhoog. Dit was al een behoorlijk pittig begin. Daarna hebben we hele stukken door de modder gelopen en geklommen. Het werd echt enorm glad en moeilijk begaanbaar. Soms kon je niet blijven staan en gleden je voeten zo weg. Wij hadden het soms echt al moeilijk dus we hadden medelijden met de oudere meneer. We moeten zeggen dat hij het zwaar had maar dat hij zich kraning heeft gedragen. We hebben nooit echt op hem hoeven te wachten. Aangezien de tocht 2 uur en 45 min zou duren hadden we verwacht na 1,5 uur de bloem te zullen aantreffen. Na 1,5 uur bleven wij nog steeds in een behoorlijk tempo door lopen en klimmen. Na 2,5 uur gelopen te hebben moesten we even wachten tot onze gids het pad naar de bloem begaanbaar had gemaakt. Dit deed hij door takken weg te kappen en stokken in de grond te steken. Het bleek hier super glad te zijn. We moesten eerst een stuk omhoog en daarna weer naar beneden klimmen. We konden de stokken gebruiken om ons enigszins mee in balans te houden en wat houvast te hebben. Maar na zo een zware klim is het dan extra mooi om de bloem te zien. De gids vertelde dat het vandaag de vierde dag van de bloei was. Elke dag wordt de bloem wat zwarter en na zeven dagen is hij zwart en stinkt hij heel erg. Wij mochten ons gelukkig prijzen dat we hier op de vierde dag waren en de bloem er nog mooi uitzag. En dan besef je dat je 3,5 uur bezig bent geweest om bij de bloem te komen en ook nog terug moet! De andere kant is dat het nog leuker was om de bloem te zien omdat we er zoveel moeite voor hebben moeten doen. Op de terugweg kregen wij een net gekapte bamboo stok mee. Deze konden wij gebruiken om ons mee overeind te houden bij de afdaling door de modder. De stok hebben we zeker nodig gehad anders had het geen doen geweest. Er gingen meerdere mensen onderuit. Een man is wel een stuk of zes keer gevallen  de laatste keer nam hij een aantal andere mensen in zijn val mee, het zogenoemde domino effect. Gelukkig konden wij hier net aan ontsnappen en is niemand echt gewond geraakt. In het begin van de trekking wilden Fernan en ik onze schoenen en kleren schoon houden. We probeerden dan nog om de modder heen te stappen. Al snel bleek dat dit onmogelijk was. Onze schoenen en broeken waren al snel behoorlijk vies. Je stelt je doel dan bij en stelt dan tot doel niet te vallen. Wat je doel wordt als je gevallen bent dat weet ik niet maar dat kunnen jullie aan Fernan vragen ;-) 
De terugweg bleek nog 1,5 uur klauteren. We hadden al aardig honger gekregen en ons water was op. Voordat we naar een restaurant gingen kregen we nog een demonstratie van het gebruik van een blaaspijp waarmee vroeger gejaagd werd. Iedereen mocht ook een pijl schieten maar er was weinig animo voor. Je kon zien dat iedereen moe was en wat wilden eten. Daarna mochten we nog door een dorpje lopen en foto's schieten van de typische huisjes. 
Iedereen rende eigenlijk door het dorp heen en foto's werden er nauwelijks gemaakt! Hup we wilden de jeep in op weg naar een restaurant!!
Na het eten hebben wij nog de theeplantage, stawberryfarm en de vlindertuin bekeken. 
Het werk op de theeplantage lag stil. Helaas konden we dus niet zien hoe de productie verliep. Wel hebben we tussen de mooie plantages mogen lopen en hebben we een heerlijk kopje verse thee gedronken. 
De vlindertuin bleek meer een insectentuin. Er vlogen wel vlinders rond maar de gids had alleen aandacht voor de insecten en slangen. We mochten oa een slang, tor, schorpioen en kameleon vasthouden. We vonden dat ze erg dieronvriendelijk met de dieren om gingen. Soms lieten ze er een vallen en ze trokken de kameleon aan zijn staart uit zijn hok. Wij hebben dus niet meegedaan met het vasthouden van de dieren. 
Hierna naar de strawberry farm gegaan waar je de aardbeien kon zien groeien. Nou hebben we in NL genoeg aardbeien dus dat was niet echt bijzonder maar wat wel leuk was was dat je hier aardbeien met slagroom of aardbeiensap kon kopen. Allemaal van eigen bodem. Heerlijk zitten genieten van aardbeien met slagroom en een shake. 
Hierna werden we allemaal weer afgezet bij ons hotel. De oudere man was ondertussen al in slaap gevallen in de auto. Waarschijnlijk heeft deze tour hem één jaar van zijn leven gekost. 
Wij waren ook best moe. Eerst lekker gedoucht en daarna naar buiten om te eten. Hadden liever in onze kamer gebleven maar moesten toch ook eten. 
Bij een restaurant kwamen we Aboelah en Samir uit Oman tegen. Deze mannen hadden bij ons in het tourgroepje gezeten.  Ze vroegen of we wat met zijn vieren wilden eten. Hierna plaats genomen in wederom een Indiaans restaurant. Dit keer heeft Fernan de korma gegeten en ik een naan gevuld met ui en kip. Bij het afrekenen wilden ze niet dat wij zouden betalen. Ook emailadressen uitgewisseld en de belofte gekregen dat als we naar Oman komen we rondgeleid worden. Erg lief allemaal!!
Nog even een scone gehaald die hier de plaatselijke specialiteit is. Deze in onze kamer opgegeten  maar bleek helemaal niet lekker bah! 
Na het inpakken van de tassen, het was een rotzooi in onze kamer ongelooflijk, konden we dan eindelijk slapen!