Aapjes kijken

We hadden prima geslapen en hoefden dit keer niet vroeg op. We vlogen pas om 13:10 uur naar Pangkalan Bun. Het ontbijt van het hotel was helemaal niks dus zijn we maar naar het winkelcentrum om de hoek gelopen waar we de dag eerder een bakker hadden gezien. Helaas ging het winkelcentrum pas om 10:00 uur open. Dan maar alvast naar het vliegveld. Het vliegveld van Surabaya ligt 17 km buiten de stad en om de stad uit te komen ben je ook wel even bezig. We hadden toch geen zin om ons te haasten. Op het vliegveld hebben we eindelijk de broodjes van de Indonesische keten Roti Boy geprobeerd met een frappuccino van Starbucks. Toch nog een goed ontbijt. ;-)

Het is maar een klein stukje vliegen naar Borneo, ongeveer een uur. Vanaf het vliegveld hebben we gelift naar het dorpje Pangkalan Bun. Het dorp stelt echt niks voor. Het is puur een springplank naar het nationaal park Tanjung Puting. De eerste twee hotels die we binnen liepen zaten vol maar de derde (hotel Bahagia, 105.000rp, gedeelde mandi) had nog plek.

We moesten de orang oetantour voor de komende dagen nog betalen bij het kantoor iets buiten het centrum. We hadden de tour via de mail geboekt bij loveorangutan.com (bevestigd dat we de tour wilden doen) omdat we er zeker van wilden zijn dat we zo'n tour konden doen. Dit was immers het enige dat we in Borneo wilden doen en het zou dus zonde zijn als we daar aan zouden komen en onverrichte zaken weer terug konden keren. Omdat het om een behoorlijk bedrag ging (4.740.000rp) hadden we nog met de gedachte gespeeld wat we zouden doen als we op het vliegveld of in het stadje zouden worden aangesproken door iemand die een soortgelijke tour aanbiedt voor bijvoorbeeld 3 miljoen rp. We hadden gelezen op internet dat er op het vliegveld tours worden aangeboden en op het station in Surabaya, Solo en Yogya werden ons ook allerlei tours aangeboden. Maar er was ons niks aangeboden en we zagen ook geen kantoortjes die tours aanboden. We hebben de tour, zoals via de mail besproken, betaald in het kantoor dat in Pangkalan Bun gevestigd is. Onze gids voor de volgende dagen kwam Fernando ophalen voor de betaling. We moesten nog wel een kopie van ons paspoort en visum maken voor de registratie in het Tanjung Puting park. Voor de zekerheid hebben we wat koekjes, chips, mentos (onze nieuwe verslaving sinds Wethers echte niet meer te krijgen is) en wc papier gekocht. Het avondeten bestond uit een broodje hamburger en patat. Althans volgens het menu, een broodje met een opgewarmd plakje boterhammenworst is een betere omschrijving. Het mooie is dat we na onze tour hier weer gaan eten omdat er hier geen andere opties zijn.

10 februari 2012
Om 07:00 uur werd er op
onze kamerdeur geklopt. Wie kan dat nou zijn? Bleek het ons ontbijt te zijn dat gebracht werd. Erg luxe natuurlijk maar wel een beetje vroeg. Fernan lag nog heerlijk te slapen. Het ontbijt bestond uit thee één cakje en een jellycakje. Dat was natuurlijk niet voldoende om onze maagjes te vullen dus op naar de supermarkt om wat te eten te halen. En dat blijkt dus helemaal niet zo makkelijk te zijn. Vleeswaren kennen ze hier niet en het zoete beleg bestaat hier alleen uit jam. Brood ziet er ook niet geweldig uit. De mensen eten hier ook nauwelijks brood. We besloten een paar crackers en een potjes jam te kopen.

Om 09:00 uur werden we opgehaald door onze gids voor een driedaagse prive boottocht om orang oetans te spotten. De trip hebben we geboekt bij loveorangutan.com.
We hebben een gids, kapitein, kok en nog iemand aan boord. Slapen zullen we ook op de boot doen.
De boot is een traditionele klotok boot waarvan het bovendek ons domein is. Hier staan twee stoelen en een tafel en er liggen twee dunne matrasjes.
We namen lekker plaats en vaarden uit. Al snel werd de omgeving mooi en vaarden we tussen de palmbomen door. Onderweg kregen we veel informatie van de gids. Tanjung Puting national park is 415040 hectare groot. Indonesie heeft op Brazilië en Zaire na de grootste bio diversiteit. Indonesie beslaat 1,7% van het aardoppervlak maar bevat 10% van alle bossen. Ook leeft er 17% van alle vogel en reprielsoorten. De voornaamste reden dat men naar Borneo (met name Borneo is verantwoordelijk voor de grote bio diversiteit en is eigenlijk één groot oerwoud) komt is echter om de orang oetan te zien. De orang oetan leeft alleen hier en op west Sumatra en staat op de lijst van bedreigde diersoorten. In dit gebied leven ook neusapen die nergens anders ter wereld voorkomen. Het is echt uniek en bijzonder om deze apen te zien.
De neusaap wordt door de locale bewoners ook wel Dutch monkey genoemd. Dit vanwege de omvang van zijn neus en doordat hij blond haar heeft. In tatjung puting NP zijn vier kampen gevestigd die zich bezig houden met onderzoeken, het beschermen, rehabiliteren en ondersteunen van de orang oetans. Dit doen ze bijvoorbeeld door voedsel neer te leggen. De orang oetans kunnen zelf bepalen of ze eten komen halen. Het grote merendeel doet dit echter niet en zoekt zijn eigen eten. Dit is ook afhankelijk van hoeveel fruit er in de bomen groeit. Het is dus echt geen dierentuin hier enje kan dus echt de wilde orang oetans zien.

Na twee uurtjes varen kregen we onze lunch geserveerd. Super!! We kregen verschillende gerechten. Zo waren er tempura garnalen, groente in knoflook, een hele vis met zoet zure groente/saus, rijst, noodles en watermeloen. Het was allemaal erg lekker en we hebben echt veel te veel gegeten.
Na het eten meerden we aan bij Tantjung harapan orang oetan rehabilitatie center. Hier meldden we ons bij de parkwachter waarna we nog moesten wachten totdat we de jungle in konden. Onze gids haalde de stoelen van de boot en zo konden we heerlijk onder de bomen zitten. Daarbij kregen we een pot thee en een pak koekjes.
We hebben deze reis nog nooit een koekje bij de thee gehad en nu een heel pak!!

Om drie uur was het tijd om eten in het park neer te leggen. Dit bestond uit hoe kan het ook anders bananen en melk.
We liepen achter onze gids aan. Na ongeveer 700 meter door de jungle gelopen te hebben stonden we oog in oog met een mannetjes orang oetan. De orang oetan stond rechtop en was echt groot ongeveer even groot als Fernan alleen dan een stuk breder. We schrokken er echt wel even van terug.
Gelukkig kwam er een ranger aan met voedsel.
Je kon duidelijk zien dat het wilde dieren zijn want de ranger was ook op zijn hoedden en liep ook snel weg toen de orang oetan liet zien wie de baas was.
Buiten deze orang oetan kwam er ook nog een moeder met haar kindje en nog drie andere. Erg mooi om te zien hoe ze van boom naar boom zwaaien. Deze orang oetans waren trouwens ook bang voor de grote. Als hij eraan kwam gingen zij snel weg. Hij was dus duidelijk de baas.
Na vele foto's geschoten te hebben en lek geprikt te zijn door de muggen gingen we terug naar onze boot. Daar stonden overheerlijke gebakken bananen en een pot thee klaar. We worden echt behoorlijk in de watten gelegd! Het begon een beetje te regenen dus we zaten heerlijk op de boot naar het getik van de regen te luisteren en vaarden ondertussen weer verder. Onderweg zagen wij de neusapen in een boom aan de waterkant zitten. Wat een grappige beesten en zo speciaal om ze gezien te hebben.
Onze boot werd midden op de rivier in de jungle aan de kant gelegd. We konden niet van de boot af want overal was water om ons heen. Hier kregen we ons diner wat ook weer uitstekend was met oa kip in kokosmelk. Na het eten werd het dek schoongemaakt en werden er echte matrassen op het dek gelegd. Matrassen?? Wij dachten dat we op de dunne matrasjes moesten slapen. Het bed werd netjes opgemaakt met een klamboe eroverheen. Zo hadden we een comfortabele slaapplek boven op het dek midden in de jungle en ook nog eens vrij van muggen. Om 18:00 is het hier pikdonker. Er werden twee kaarsjes aangestoken en wierook om de muggen op afstand te houden. Iedereen slaapt hier heel vroeg omdat er gewoon niks meer te doen is en het de volgende dag weer vroeg licht is.
Wij kropen ook om 21:00 uur ons bedje in en vielen heerlijk in slaap met het geluid van de jungle om ons heen.

11 februari 2012

Dit keer werden we niet eens wakker gemaakt door de muezzin maar door de lokroepen van
de neusapen en andere jungle geluiden.
Het was 06:00 uur maar we hadden prima geslapen. Het zonnetje scheen dus het was heerlijk opstaan. Na een ontbijt dat bestond uit toast, scrambled egg en patat vaarden we naar Camp Leakey. Onderweg zagen we de neusapen weer in de bomen zitten. Ook zagen we makaken, grote hagedissen die zich opwarmden in de zon en allerlei vogels zoals de ijsvogel en neushoornvogel. We hadden de stoeltjes voor op het dek gezet zodat we lekker in de zon zaten en we goed de oevers in de gaten konden houden om wildlife te spotten. Op een gegeven moment veranderde de kleur van het water van bruin naar pikzwart. Heel apart om te zien, het leek wel of we in olie vaarden maar het water was helder. Na een tijdje kwamen we aan bij Camp Leakey, het oudste kamp van Tanjung Puting. We meerden aan bij de steiger. Op het hekje van de steiger zat een gibbon. Op de boot lagen nog wat bananen van het ontbijt. De gibbon zag zijn kans en sprong van het hek en rende zo onze boot op en pakte een paar bananen. Fernando was toevallig aan het filmen dus dat is een grappig filmpje geworden.
De gibbon bleek sinds een tijdje bij de steiger te wachten op boten om zo aan zijn voedsel te komen. Het was grappig om te zien hoe de gibbon bij de volgende boten telkens probeerden om wat fruit te pikken.
We hebben hier een trekking gedaan van twee uurtjes om meer wildlife te spotten. Helaas hebben we op de fire ants en wat flora na niets gezien.
Door de wandeltocht hadden we trek gekregen en terug op de boot stond ons wederom een heerlijke lunch te wachten. Ook de gibbon had ondertussen weer trek gekregen en zag zijn kans om onze gefrituurde aubergine te pikken. We probeerden hem nog weg te jagen maar hij was te bijdehand en snel.
Inmiddels was het voedertijd in kamp Leakey. Onderweg naar de voederplaats kwamen we al wat orang oetans tegen. Een daarvan had een baby'tje van nog geen twee maanden oud. Zo schattig! De voederplek bleek een platform te zijn waarop de bananen werden neergelegd. Op veilige afstand stonden houten bankjes voor de toeschouwers. Gisteren stonden we nog met zn drieën tussen de orang oetans en nu waren er zo'n twintig toeristen. We hadden hier meer een 'dierentuin-gevoel' ondanks dat de orang oetans hier wel gewoon in het wild leven. Wel gaaf om te zien dat er ineens orang oetans uit te boomtoppen te voorschijn komen terwijl we ze net tijdens onze wandeltocht echt niet konden vinden.
Hierna zijn we weer terug naar onze boot gegaan waar we konden douchen met het water uit de rivier. Met een generator werd het water omhoog gepompt. Het was eerst wel een raar idee om je met het water uit de rivier te moeten douchen maar het was heerlijk verkoelend want het was een erg warme en zonnige dag. Het is hier nu regentijd maar daar hebben we op het kleine buitje van gister na helemaal niks van gemerkt. Het is schitterend weer en erg warm.

Na het douchen zochten we weer een plekje om aan te meren. Onderweg zagen we weer de neusapen, ijsvogels en een otter. We probeerden ook een krokodil te spotten maar deze hebben we nog niet gezien. Wel hoorden we van de gids dat een andere groep wel een krokodil had gezien. De aanwezigheid van krokodillen is ook de reden dat we hier niet konden zwemmen.

12 februari 2012

Onze laatste dag van deze trip door Tanjung Puting begon net als de dag ervoor vroeg. Na het ontbijt vaarden we naar het laatste kamp, Pondok Tangui. Onderweg zagen we buiten het park (de rivier is de grens van het park) een wilde orang oetan in een boom zitten. De orang oetans die we tot dusver hadden gezien leven wel in het wild maar zijn ooit tijdelijk opgevangen geweest (behalve de nieuwe generatie) en daarna weer vrij gelaten. Hierdoor zijn ze minder schuw geworden maar je kan ze niet aanraken. Een wilde orang oetan zie je bijna nooit en rent meteen weg als hij een mens ziet. We zijn dus helemaal blij dat we een echte wilde orang oetan hebben gezien. Om 9:00 werden er in Pondok Tangui bananen neergelegd op een platform zoals bij Camp Leakey. Er kwam welgeteld één orang oetan op af. Onderweg naar het kamp hadden we nog wel een orang oetan gezien die een beetje aan het slingeren was. De bananen trokken ook eekhoorns aan die heel snel wat bananen meenamen. Hierna was het tijd voor onze laatste lunch. Jammer want het eten was hier heerlijk. Ondertussen vaarden we naar een dorpje tegenover het park. Toen we bij het dorpje aangemeerd lagen zagen we een stuk of tien neusapen de rivier inspringen om vervolgens naar de overkant te zwemmen. De apen springen meestal voor een boot het water in omdat ze weten dat het geluid van de boot de krokodillen weggejaagd heeft.
We hadden hier voor onze trip al over gelezen en hoopten dit te zullen zien. Net bij ons laatste bezoekje voordat we terug zouden varen zagen we dit dus nog gebeuren.
Het dorpje bestond uit een straatje met een rivier. Aan beide kanten van de rivier stonden krakkemikkige huisjes. Omdat het zo heet was zochten wat mensen verkoeling in de rivier. De rivier is hier helemaal bruin en wij zouden er nooit in gaan zwemmen. Ook de afwas en de was wordt in de rivier gedaan.

Onze trip was ten einde! We voerden terug naar de haven en werden vervolgens voordat we met de crew van de boot op de foto waren gegaan met de auto naar ons hotel in Pangkalanbun gebracht.
Het was echt een supertrip. Een droom die uitgekomen is! Het was best een prijzige trip maar het is elke cent waard geweest!
Morgen vliegen we weer terug naar Surabaya en reizen we door naar Malang. Eerst nog een avond ons in Pangkalanbun zien te vermaken.