Draken spotten

Gister stonden wij zoals verzocht om 16:30 uur klaar in ons hotel voor de nachtbus die om 17:00 uur zou komen. Er was ons al gezegd dat dit ook later kon zijn maar dat dit dan een goed teken was omdat er dan al mensen opgehaald waren en je dat niet meer hoefde te doen. 
Om 18:00 uur kwam onze bus aan. De chauffeur riep dat we moesten opschieten. Dat doen ze hier wel vaker, zeggen dat je moet opschieten terwijl ze zelf te laat zijn. Wij bleken de eerste passagiers te zijn. Waarom de bus dus te laat was??
Het ophalen van de overige passagiers was lachwekkend. De buschauffeur en zijn maatje wisten niet hoe ze moesten rijden. Elke keer moesten ze vragen waar het was. We hadden dit keer een minibus als transport genomen. Deze komt je ophalen bij het adres waar je verblijft en brengt je ook naar een adres waar je heen wilt. Je zou verwachten dat de buschauffeur dan van tevoren uitzoekt hoe hij moet rijden maar dat gaat hier blijkbaar niet zo. Na meer dan twee uur en meerdere keren de weg gevraagd te hebben hadden we eindelijk de zes andere passagiers opgehaald. Het bleek toen dat de minibus wat mankementen vertoonde. Eerst werd geprobeerd dit zelfstandig te verhelpen maar uiteindelijk kwamen we bij een garage uit. Gelukkig duurde het allemaal niet erg lang en konden we verder richting Bali. We hadden wel veel beenruimte en onze stoelen konden ver naar achter. De reis zou 12 uur duren en dan zouden we eindelijk van onze welverdiende rust kunnen genieten. 
Om 23:00 uur stopten we bij een "restaurant" en kregen we een etensbon. Mooie tijd om je avondeten te krijgen. Het eten bleek best slecht te zijn dus na een paar happen waren we klaar. 
De bus weer in om nog een stuk te rijden en dan de veerboot van Java naar Bali te nemen. Het wegbrengen van de passagiers bleek ook enorm veel tijd in te nemen. Natuurlijk waren wij pas als laatste aan de beurt en duurde de reis ipv 12 uur 16 uur. 
We waren best moe toen we aankwamen. 
We werden afgezet in een straat en er werd gezegd dat ons hotel aan het einde van de steeg was. Aangezien er hier een bouwplaats was ging Fernan kijken of ons hotel echt wel hier was. De chaufeur had haast, wilde waarschijnlijk ook zijn bed in, en haalde alvast alle spullen uit de auto. Ik ben ook maar uitgestapt en zag dat Fernan terug kwam lopen en zijn duim opstak. De chauffeur dacht gelijk wegwezen en stapte in en reed weg. Fernan kwam aangelopen en vroeg heb jij mijn jas? Ik zei nee waarop hij als een gek ging rennen. Bleek hij zijn jas over zijn stoel gehangen te hebben met zijn portemonnee en iPod erin. De bus was de straat al uit gereden maar gelukkig was het erg druk op straat waardoor Fernan hem kon inhalen en zijn jas terug had! Gelukkig maar!! We hadden een luxe hotel geboekt en hebben ons gelijk bij het zwembad geïnstalleerd. In de middag op zoek gegaan naar informatie over tripjes naar Komodo. Dit is het enige wat we nog willen doen en dan is onze droomreis compleet! Na wat tours vergeleken te hebben hebben we een driedaagse tour naar het eiland komodo geboekt waar we de komodo varaan hopelijk gaan zien. We wilden eigenlijk overmorgen gaan zodat we morgen nog een rustdagje hadden na twee nachten met nauwelijks slaap maar dan was de vlucht vol. Nu gaan we morgen dus al. Hebben we als we terug komen nog negen dagen strand en relaxen op Bali. 

16 februari 2012

We werden 's ochtends opgehaald en naar het vliegveld gebracht voor onze komodo tour. De vluchten tussen Bali en Flores worden vaak op het laatste moment geannuleerd of gewijzigd maar daar hadden wij gelukkig geen last van. We vlogen met een klein vliegtuig op de vooraf opgegeven tijd. In Labuanbajo, de plaats van waar wij richting Komodo eiland zouden varen, werden wij opgehaald door Josh. Josh was onze gids en zou ons de komende dagen vergezellen. We reden van het vliegveld direct door naar de haven en vanuit daar vaarden we richting Rinca, samen met Komodo het enige eiland ter wereld waar de komodo varaan in het wild leeft. De bemanning van de boot bestond uit vier man. Josh was de enige die Engels sprak. De boot was minder groot en luxe dan de boot van de orang oetangtour. We kregen wel een eigen 'kamertje' waar we onze tassen kwijt konden en zouden slapen. Onderweg naar Rinca vaarden we langs tientallen kleine eilandjes. Vanwege het regenseizoen zijn alle eilandjes nu groen. Het is hier echt prachtig. 

Twee uur later kwamen we bij Rinca aan. Vanaf de steiger zagen we de eerste komodo varaan al liggen. Hij lag rustig in de zon op te warmen. De komodo varaan is de grootste hagedis ter wereld en kan meer dan drie meter groot worden. Zijn voedsel bestaat uit herten, wilde varkens, en buffels. De aapjes zijn te snel en de laatste mens (een Nederlander genaamd Rudolph) is al een tijdje geleden. De komodo varaan kan veel grotere prooien dan hijzelf aan doordat zijn speeksel zoveel bacteriën bevat. Na een beet wacht de varaan gewoon af totdat het dier sterft. Net als met gif alleen moet je meer geduld hebben. Er zijn nog ongeveer 2500 varanen verdeeld over Rinca en Komodo eiland maar het aantal groeit gestaag. De varaan die wij zagen was ongeveer anderhalve meter groot en alleen geïnteresseerd in opwarmen in de zon. Het zijn juist de varanen van dit formaat die agressief kunnen zijn vertelde Josh. 

We liepen door naar de huizen van de rangers. Er loopt altijd een ranger gewapend met een lange stok met y-vormig uiteinde mee als je een stuk over het eiland gaat lopen. Onder de keuken van de rangers (de huizen staan hier op palen een meter boven de grond) zagen wij een aantal grote komodo varanen liggen. Ze komen hier op de geur van het eten af ook al worden ze nooit gevoerd. Dit werd tot 1995 wel gedaan maar de varanen werden hier lui en agressief van. Sindsdien mogen ze hun eigen voedsel vangen. Ook de varanen onder de keuken lagen voornamelijk stil. De ranger die met ons meeliep liet een van de varanen lopen door een stuk hout aan een touwtje voor hem te laten bungelen. Ze hebben een hele kenmerkende loop. Echt gaaf om te zien. Vervolgens hebben we een trekking van een uur over het eiland gedaan. We zagen hier nog één varaan in de bosjes liggen. 

Na het bezoek aan Rinca kregen we eerst onze lunch en zijn we daarna naar Pink Beach (Komodo eiland) gevaren. Hier hebben we gesnorkeld. Dit schijnt één van de mooiste plekken te zijn om te snorkelen. We hebben weinig vergelijk materiaal maar we vonden het in ieder geval echt onwijs mooi. We zagen ontelbaar verschillende vissen in evenzoveel felle kleuren en vormen. Het koraalrif dat hier ligt is al net zo mooi. Lin heeft weer een nieuwe kleur zand om bij de inmiddels behoorlijk indrukwekkende verzameling te voegen. Het zand heeft hier namelijk een rose kleur gekregen door het koraal. 

Na het snorkelen zijn we naar Angel Island gevaren om de Flying Foxes (vleerhonden) te zien. Je kan ze hier bij zonsondergang zien vliegen van eiland naar eiland. Omdat het bijna donker was, zagen we alleen het silhouet. Aan de vleugels kon je zien dat het vliegende vossen waren. Een goede foto maken was helaas niet mogelijk door het gebrek aan licht. 

's Avonds hebben we met Josh nog een paar potjes UNO gespeeld. Hij had het spel gekregen en geleerd van Spaanse toeristen. We hebben erg gelachen en de eerste dag was helemaal geslaagd. 

17 februari 2012

We kregen ons ontbijt om 7:00 uur. De kans om de varanen op Komodo te zien is het grootst vroeg in de ochtend. Josh wilde er als eerste zijn en dat waren we samen met drie andere toeristen ook. Op Komodo zijn de varanen nog net een slag groter dan op Rinca. De eerste 'dragon' zagen we meteen al op het strand lopen. Wat een geweldig beest! Even rustig zonnen op het strand van Komodo is zeker niet aan te raden. 
Ook hier ging er weer een ranger mee op pad. Dat was ook wel nodig want we waren nog maar net begonnen aan onze wandeling van twee uur toen we een varaan op een bruggetje zagen liggen. Het bruggetje waar wij overheen wilden lopen. Na een paar porren met de stok van de ranger kroop de varaan na wat tegensputteren het bruggetje af en de struiken in. Tijdens de wandeling zagen we nog een hert en veel kaketoes. De ranger vertelde van alles over de planten, bomen en een nest van de komodo varaan. De varaan gebruikt een verlaten nest van een vogel. Dit is het best te omschrijven als een kuil in de grond. Hier legt de varaan zijn eieren in en gooit er vervolgens zand overheen. Vervolgens maakt ze nog een paar van dat soort nesten direct naast het echte nest. Dit doet ze omdat varanen ook andere varanen eten. De moeder beschermt het nest de eerste maanden maar daarna niet meer. Sterker nog, de moeder kan haar eigen kinderen opeten. De kleine varanen vluchten een boom in zodra ze geboren zijn. De volwassen varanen kunnen niet in een boom klimmen. Hier blijven ze ongeveer drie jaar in leven tot ze groot genoeg zijn. Ze komen wel af en toe naar beneden om bijvoorbeeld  te drinken. Zo leer je ook nog wat over deze bijzondere dieren. 

Na Komodo eiland zijn we weer naar Pink Beach gevaren om te snorkelen. De kleuren waren nu nog feller doordat de zon scheen. We zagen nu ook een hele mooie blauwe zeester. En natuurlijk weer al die mooie vissen en koraal. 

Na de lunch vaarden we naar de volgende snorkelplek. We hebben een matras op het dak van de boot gelegd omdat het een aardig stukje varen was en we best moe waren van de korte nachten. Zo konden we even lekker liggen dutten. Bij de laatste snorkelplek aangekomen zagen we een haai van ongeveer een meter lang. Deze zwom in het ondiepe water precies voor het strand. Het was een ongevaarlijke soort die weleens met duikers meezwemt, zo vertelde Josh. Ook hier was het snorkelen weer top en zagen we allerlei nieuwe soorten vissen. 

We hadden een simpel hotel verwacht maar we werden afgezet bij een super relaxed hotel (Green Hill Boutique Hotel) met ontzettend mooi uitzicht over de baai van Labuanbajo. Na ons opgefrist te hebben, gingen we twee deuren verder eten. De gegrilde Red Snapper smaakte heerlijk. We hadden niet verwacht dat het hotel en restaurant van dit niveau zou zijn. 

18 februari 2012

We hadden lekker geslapen en ontbeten met een geweldig uitzicht op de zee. Daarna het stadje nog even bekeken voordat we om 10:00 uur opgehaald zouden worden door Josh. We zijn eerst langs de plaatselijke markt gegaan. De locale bewoners verkopen hier hun zelfverbouwde groente en fruit. We zagen mensen zitten met hun kleedje met daarop maar een paar producten. Wij vroegen ons echt af hoe de mensen hiervan kunnen leven. 
Het was verder best vies op de markt. Overal lag afval en er lag een hele grote platgereden rat. Deze laten ze gewoon liggen en gooien er wat zand over. Een meter verder zit iemand dan gewoon met een kleedje op de grond zijn etenswaar te verkopen. 
Na de markt gingen we naar Batu Cermin een grot van limestone ook wel de mirror cave genoemd. De grot gingen we in
met een gids. De gids vroeg of we muggenspul bij ons hadden omdat de grot vol met muggen zat. Gelukkig hadden we dit bij ons maar onze zin in de grot bekijken daalde gelijk. We zijn die muggen zo zat na Borneo. 
Gelukkig bleken ze ons aardig met rust te laten. We moesten de grot bijna kruipend door. De grond was helemaal glad van de modder. Erg fijn als je eindelijk is je witte broek aan hebt gedaan! Op wat hoofd stoten na kwamen we ongeschonden de grot in. Daar zagen we wat vleermuizen en een grote enge spin waarvan de gids niet wist of hij gevaarlijk was. We moesten nog een klein stukje kruipen en kwamen toen in het gedeelte waarom de grot de mirror cave wordt genoemd. Het licht schijnt hier op bepaalde tijden naar binnen en reflecteerd op de muren. Waarschijnlijk waren we niet op de goede tijd daar want wij vonden de mirrors weinig spectaculair. 
De grot zelf was wel erg mooi. In de grot is ook nog een fossiel
van een schildpad te zien. 
De grot bekijken nam niet al teveel tijd in beslag waardoor we nog veel tijd over hadden totdat onze gewijzigde vlucht vertrok.  De gids nam ons nog mee naar de plaatselijke vismarkt. Wat vies zeg. Bijna al het vis ligt ongekoeld op houten tafels. Er liggen buiten hele vissen ook stukjes vis. Op het vlees van de vis zaten tientallen vliegen. Sommige vissen of stukjes vis zagen er verkeurd en vies uit. We hebben even staan kijken naar een man die zijn piepschuim box volgooide met grote vissen. Deze lagen eerst op de grond waar iedereen lekker met zijn schoenen langs loopt. Vervolgens werden ze in de box gegooid die ook al niet erg schoon was. De vliegen zie je gelijk op de vis duiken. Deze man had wel stukken ijs bij zich die hij in een zak deed en kapot ging slaan om vervolgens over de vis te strooien. Om het ijs zaten nog plastic zakjes. Deze werden er niet eerst afgehaald dus op de vis lag ook allemaal plastic. De vissen die in de kist lagen waren rode en witte snapper. De vissen waren wel 50 cm groot. Ook lag er een haai en baracuda bij. Het ijs wat er opgegooid was was veel te weinig om de boel te bedekken. De kist stond ook nog eens in de brandende zon. 
Gelukkig stelde Fernan een vraag aan Josh waarvan je het antwoord graag wit horen. Wie kopen deze vissen??? Dat bleken de plaatselijke restaurants te zijn. Laten we nou net gister rode snapper gegeten te hebben. 
Op dat soort momenten heb je gelijk geen trek in vis meer. 
Hierna moesten we ons nog drie uurtjes vermaken totdat we naar het vliegveld moesten. We besloten een muffin te gaan eten bij een bakker en een potje Yatzee te spelen. Één potje, we spelen de laatste tijd zes rijtjes tegelijk. Gelukkig was dit ons plan want het begon hard te regenen. Na het potje Yatzee zijn we naar een restaurant gegaan om te lunchen. We kwamen in een Italiaans restaurant terecht. Zijn hier veel Italiaanse restaurants. We bestelden allebei pasta maar mijn pasta bleek totaal niet gaar te zijn. Van al dente was geen spraken. We stuurden de pasta dus terug en zo konden we weer niet tegelijk eten. Mijn nieuwe pasta bleek gaar te zijn maar naar een paar hapjes kwam ik erachter dat er een groot insect in mijn eten zat. Ook dit bord ging dus weer terug. Aangezien het tijd was om naar het vliegveld te gaan kon ik niet meer wachten op een nieuw bord pasta. Aan de andere kant was ik hier stiekem wel blij om, mijn eetlust was al aardig weg. 
Josh stond al op ons te wachten en bracht ons naar het vliegveld. 
De vlucht verliep weer prima en op het vliegveld in Bali werden we weer opgewacht door de jongen waarbij uwe de tour geboekt hadden. Het was allemaal heel goed geregeld. Het leuke is dat de jongens ons zo hartelijk begroetten dat we het gevoel kregen alsof we hem al jaren kenden. 
We lieten ons weer bij hotel Ida afzetten waar we eerder ook al verbleven. We hebben nu een upgrade genomen naar een luxere kamer. De laatste dagen moeten goed doorgebracht worden. Een goede tip is trouwens om de kamer via expedia of booking.com te boeken. Dat scheelde ons $20 per nacht met het boeken in het hotel zelf. 
We zijn van plan om de laatste week alleen maar van de zon en de rust te gaan genieten. We schrijven voordat we weggaan nog even een blog. We zullen ook nog wat foto's proberen te plaatsen. Het schrijven van een blog neemt best wat tijd in beslag en zoveel spectaculairs zal er niet meer gebeuren als we het kunnen laten om toch niet wat te gaan ondernemen. 
In ieder geval super dat jullie ons zo trouw gevolgd hebben. Het was erg leuk om jullie reacties te lezen. Al met al hebben we zo een mooie herinnering aan onze reis!