The sky is the limit

De vlucht vanuit Siem Reap naar Kuala Lumpur (Maleisië) met Air Asia is goed verlopen. We kwamen om 11:30 plaatselijke tijd aan ( het is hier nu zeven uur later dan in NL). Met de bus zijn we naar het centrum gereden. Onderweg mochten wij al een blik werpen op het gezicht van de stad, de Petronas towers.
Vanaf het centrum hebben wij een keer luxe een taxi naar een hostel genomen dat ons wel leuk leek. Het hostel bleek helaas vol en dat leverde ons daarna een ferme zoektocht naar een ander verblijf op.
De kosten voor de hotels, meestal alleen kamers met gedeelde badkamers, zijn hier veel hoger dan in de andere landen waar wij geweest zijn.
Na behoorlijk wat zoekwerk en tijd vonden wij dan toch een slaapplaats die er goed uit zag en redelijk geprijsd was. We sliepen echter wel weer in een stapelbed. Deed ons weer even terug denken aan Rusland. Gelukkig hadden we nu alleen onze vlucht niet gemist.
De volgende keer als we naar Kuala Lumpur gaan dan boeken we van tevoren een kamer.
En dan sta je op het punt de stad te verkennen en breekt er een enorme hoosbui uit. Echt een tropische bui want het is hier echt heel warm.
Even bij Starbucks geschuild en daarna het Chinatown van Kuala Lumpur bekeken. Heel veel winkeltjes en marktkraampjes zijn hier te vinden. Het is een drukste van jewelste maar helaas wel vies.

Zaterdag 14 januari 2012

We hopen deze reis ook nog een keer te kunnen uitslapen maar voorlopig zit het er nog niet in. Ook vandaag weer vroeg uit de veren om kaartjes te bemachtigen voor de Petronas towers. Er worden per dag maar 800 kaarten verkocht en je moet er vroeg bij zijn om deze te kunnen kopen.
Om 08:10 uur kwamen wij aan bij de torens. We waren gaan lopen maar het bleek een stuk verder te zijn dan verwacht.
Er stond al een enorme rij met mensen te wachten tot de kaartjes verkocht gingen worden.
Van een medewerker kregen wij een ticket waarmee we in de rij moesten staan. Zo was je verzekerd van een kaartje en werd er gelijk bijgehouden hoeveel plekjes er nog waren. Het bleek dat er na ons nog 70 mensen een kaartje konden kopen. Gelukkig waren wij dus op tijd. Eén kaartje bleek 50 rm te zijn, omgerekend € 12,50.
In tegenstelling tot wat op internet en in de Lonely Planet te lezen is is het dus niet gratis. We konden kiezen uit een aantal tijden om de Petronas towers in te gaan. Alle vroege tijden waren al uitverkocht dus kozen wij voor de eerst beschikbare tijd om 14:00 uur.
Dit gaf ons de tijd om de rest van de stad te bekijken.

We hebben eerst een moskee bezocht en moesten daarbij een paars gewaad aantrekken. Alleen moslims mochten zonder naar binnen. De moskee is één van de grootste van zuidoost Azië maar wij vonden het niet echt bijzonder. Misschien omdat wij de Hassan II moskee in Casablanca nog geen jaar geleden bezocht hebben? Vanaf de moskee zijn we naar de Petronas towers gelopen via nog een andere moskee en een gebouw met Moorse invloeden. Maleisië is door de ligging en vroegere bezetting van Nederland, Portugal en Engeland een smeltkroes van culturen. Er zijn ook veel invloeden vanuit China en India. Je hebt hier naast Chinatown (in welke stad niet?) ook Little India.

Om 14:00 uur waren we weer bij de Petronas towers. Na een veiligheidscheck, waarbij alles door een scanner gaat, en een instructievideo die op een rookgordijn geprojecteerd werd, gingen we de lift in. Zodra de lift bewoog lichtten de wanden van de lift op. Het bleken lcd-schermen te zijn waarop we de omgeving van de wolkenkrabbers zagen. Zo leek het net of de lift aan de buitenkant zat en de wanden van glas waren. Leuk gedaan. Eerst stopten we bij de bekende brug die de twee identieke torens aan elkaar verbindt. We kregen 15 minuten de tijd om vanaf 170 meter hoogte rond te kijken en foto's te maken. Toen het kwartier om was moesten we weer de lift in. Het knopje van de 86ste verdieping werd ingedrukt. We gingen dus ook helemaal naar de top! Blijkbaar is het nu dus niet meer mogelijk om te kiezen tussen gratis naar de brug of betalen en dan naar de top. We waren in een mum van tijd op de 86ste verdieping. Dit was op een hoogte van 370 meter. Wat een duizelingwekkende hoogte, letterlijk! Hier mochten we 20 minuten blijven. De torens waren met hun 451 meter hoogte tot 2004 de hoogste torens ter wereld maar in het bovenste gedeelte zitten geen verdiepingen meer.

We wilden nog wat foto's van de torens maken in het donker en hebben daarom in de omgeving gelopen, gedronken, een spelletje gespeeld en gegeten. Kip tandoori met naan bij een Indiase tent. Wat was dat lekker! We zochten na het eten een goed plekje uit om foto's te maken en wachtten tot het donker werd. De torens worden dan verlicht en zien er spectaculair mooi uit.

Tot slot hebben we een miniatuur van de torens als souvenir in Chinatown gekocht en zijn we ons bedje in gekropen.